Gösteren ve göstermeyen yaşlarım vardı. Kibrit suyu sıktım hepsinin halkasına. Yandım. Dallarım, yapraklarım, o gölgelik...
Nefsim kesti nefesimi.
Sandım ki ışık olacağım, küle döndüğümden habersiz.
Bir tohum daha getirir misin bana ey rüzgâr?
Dutluk olur mu yine hep buralar?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder