- Dur. Bir şey söyleme. Bekle.
Peki. Duracağım, susacağım, bekleyeceğim. Peki ne zaman geleceğim?
- Sabret. Daha zamanın gelmedi.
Peki. Sabredeceğim. Peki bu gürültüsü sokakların, bu kara duman, peki ya bu rüzgâr esecek mi yine?
-Sabret. Gününü bekle ki sözün yerde kalmasın. Bu dediğimi unutma.
Peki. Sabredeceğim. Ama sanılmasın ki susmam bilmediğimden. Bilen biliyor.
- Aferin. Ben adamımı doğru seçtim. Günü gelecek, söyleyeceksin.
Penceremin açıldığı bu karanlık. Nedenler, niyeler, düzensiz kâfiyeler... Yanyana dizeler arasında gizli büyülü kelimelerim. Mâi ışıklar altında meddücezri ateşböceklerimin.
23 Eylül 2013
21 Eylül 2013
Ağustos.
Olabildiğine gri ve kahverengi bir günün ardından güneş doğdu akşam saat sekize yirmi dört dakika kala. Masamı, kitabımı, defterimi ve yer yer kendimi yakıp güneşin şu rengini aramak istedim alevlerin arasında.
Biri artık bu müziği durdurmalı. Susulsun istiyorum.
-20 Ağustos, bizzat kendisi-
Biri artık bu müziği durdurmalı. Susulsun istiyorum.
-20 Ağustos, bizzat kendisi-
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)