Rebeka.

Sazlı sözlü serin, nabzıma şerbet esintilerin. Yanın güzel.

Lâkin bu yanıklar hep sütten ve gördüğün üzere şimdi artık yalnızca haydariye üflemiyorum. Sen gözlerimin içine baktığında o da yakıyor, o kadar olur. Çok güzel bakıyorsun. Gözlerimin içine bakarken çok güzelsin, gülümserken.



Bol naneli rüyalar görüyoruz. Gece güzel.

Lâkin hep sabah oluyor, hep oldu. Hiç tutamadım güneşi, o kadar uzun boylu değilim. Ancak ay ışığında okunuyor dizelerim, şafak atmadan, sen uyurken gidişim ondan. Çok güzel uyuyorsun. Avucumda uyurken çok güzelsin, düşlerken.

Yanın güzel.
Yanında gece güzel.
Gece güzel.
Bu da malûm kâfiyenin sonu.